Układ dwóch studni wierconych pozwala na bezpośredni odzysk ciepła zawartego w wodzie gruntowej. Woda, o średniorocznej temperaturze ok. 8 °C, pobierana z jednej studni, przepływa przez parownik pompy ciepła, w którym zostaje ochłodzona. Następnie ta sama ilość wody (ok. 0,25 m3/h na 1 kW mocy chłodniczej) zostaje ponownie oddana do złoża, poprzez drugą studnię zwaną zrzutową. Inwestor powinien przeanalizować możliwość wykonania powyższego układu, mając na uwadze m.in. fakt, że pozyskiwanie ciepła z wody gruntowej zapewnia wysoką sprawność pompy ciepła, a także umożliwia wykorzystanie części wody do celów sanitarnych. Istotnym ograniczeniem w stosowaniu tego rozwiązania może być jakość wody i głębokość jej występowania. Woda ze studni nie może zawierać dużych ilości związków żelaza i manganu. Związki te w trakcie przepływu wytrącają się w postaci osadów i zatykają studnię zrzutową. Ujęcie musi zapewniać odpowiednią ilość wody dla pompy ciepła przez kilkanaście godzin na dobę. Wykonawcom studni należy na to zwrócić szczególną uwagę. W celach poboru i zrzutu wody najlepiej korzystać ze studni głębinowych. Możliwe jest korzystanie ze studni tradycyjnych lub ze studni umieszczonych w bezpośredniej bliskości rzeki lub zbiornika wodnego. Zrzut wody powinien następować do drugiej studni oddalonej o ok. 20 m od studni poboru wody. Studnia chłonna powinna mieć parametry takie jak studnia poboru wody. W przypadku poboru wody ze studni umieszczonej w pobliżu zbiornika wodnego (woda ze zbiornika wodnego), zrzut może odbywać się do tego zbiornika. Temperatura wody z ujęcia nie może być niższa niż +4 °C. Wówczas schłodzenie wody w pompie ciepła może wynosić maks. 2K.

1. wysoka sprawność pompy ciepła
2. możliwe do uzyskania niskie koszty wykonania
3. mała dewastacja terenu

1. mała przewidywalność
2. duża zawodność, szczególnie jeśli chodzi o zrzut wody
3. konieczność okresowego płukania studni
4. możliwe wysokie koszty pompowania wody